Paalwoning

Gisterenmorgen zijn we vertrokken voor 1 nacht naar het platteland. Maar eerst vroeg opgestaan om om klokslag 8 uur in de rij te staan bij het mausoleum van Ho Chi Min. Lenin heb ik destijds gemist omdat die gesloten was, dus nu wilden we dat toch even meemaken. Zoals het in een goed communistisch systeem gaat, keurig in de rij, kleding aan met mouwen en broek of rok tot over je knieën. Niet praten, geen handen in je zakken, niet wijzen, niets mee, geen tassen, camera of iets dergelijks en dan rustig lopen tot je aan de beurt bent om dit zwaarbewaakte pand binnen te treden. In een tempo doorlopen, niet blijven staan, rondje om Ome Ho heen en binnen no time ben je klaar. De gids stond te wachten met onze camera's om de buitenkant dan maar wel even vast te leggen.

Vervolgens 4 uur in de bus de bergen in. Het uitzicht verveelde geen moment, dus soms een blad lezen, maar veel proberen in je op te nemen van de mooie natuur. Aangekomen in Ma Chau waren we natuurlijk allemaal heel benieuwd naar ons onderdak. We kregen twee grote paalwoningen tot onze beschikking. 1 voor de kids en 1 voor de volwassenen. Boven op de verdieping een mooi groot vloeroppervlakte met gezellig twee aan twee matrasjes en een klamboe erboven. Tja bij nader onderzoek viel het comfort van de matrasje wel wat tegen. Kei en keihard, net alsof je gewoon op de vloer slaapt. Maar wat een uitzicht en wat een rust. De exploitanten van het wijk een waar wij verblijven verkopen sjaals en tassen en zelf geweven stoffen. Hetgeen zorgde voor zeer kleurrijke muurdecoraties.
De groep vertrok na de lunch en een uurtje relaxen voor een wandeling in de omgeving. Het was mijn beurt om met Tessa achter te blijven, wat ik op dat moment best betreurde. Tessa is weliswaar koortsvrij en de diarree is gestopt, maar na 2/3 dagen niet te gegeten te hebben en in deze temperaturen kon ze geen wandeling aan en moest ze een uurtje slapen. Ik genoot van de landelijke geluiden, de vrouwen keuvelend en bezig met eten en weven en de koeien die loeiend voorbij kwamen. Met uitzicht op een rijstveld met zeer hardwerkende mensen erin en een boekje ik kom mijn tijd wel door. Na 1,5 uur kwam Seb terug en bleek al snel dat toen ik de oververhitte gezichten van iedereen zag, dat de wandeling wel leuk en mooi was, maar vooral erg heet.
We hebben toen maar lekker een flesje wijn open gemaakt met een stel vrouwen, want de fabel dat ik wel niet van alcohol zou houden omdat iedereen bier drinkt en ik alleen fris, moet ook maar eens uit de wereld worden geholpen. Wjn is hier vrij duur en niet overal verkrijgbaar.
Heerlijk gegeten. Gekeken naar de vietnameze versie van onze klompendans zijn de volwassenen om 10 uur naar bed gegaan. Nog altijd stinkend, want de douche was primitief met een dun straaltje en terwijl je je afdroogt ben je alweer aan het transpireren. Wij waren redelijk snel stil, maar in de woning naast ons was het feest. Overigens lag Tessa gewoon naast ons, omdat zij haar slaap hard nodig heeft.