Met de TukTuk op stap

De tuktuk chauffeurs van gisteren hebben ons vandaag voor een dagtour meegenomen. Om 7 uur uit mijn bedje, viel niet mee, want geloof niet dat mijn lijf al weet dat de klok is verzet. Maar lekker schommelend in de Tuktuk op weg naar Bentota om eerst met een bootje een stuk te varen. Eerst richting de zee, wat altijd een geweldig gezicht is vanaf een rivier naar zee. Maar het doel was de mangrove bossen. Deze geweldige bomen met hun wortels in het water komen voor bij de overgang van zout naar zoet water en vormen een broedplaats voor heel veel dieren.
Een leguaan van een meter rekt zich uit over een tak, vreemde vogels op hoge poten en gelukkig ook de bekende mooie en zeer snelle ijsvogel gezien en kunnen fotograferen. En hier en daar verscholen tussen de takken, het slib en water een paar krokodillen. Indrukwekkend in hun natuurlijke omgeving. Halverwege de tocht een hoogtepunt. Ja ja, commercieel, maar zo bijzonder. Een baby krokodil om even vast te mogen houden, op je schouder gezet en foto's maken. Fotogeniek deed hij elke keer keurig zijn bek open om zijn kleine tandjes te laten zien. Nu nog lief en schattig, maar als hij groot is angstaanjagend. En o ja, bijna vergeten tientallen grote vliegende honden (vleermuizen) hoog hangend in de bomen. Vanacht komen ze weer tot leven.
Al met al een heerlijk boottochtje. Op naar de volgende stop. De schildpaddenopvang. Waar weer iets bijzonders op ons wachtte. De eitjes, zacht ter grootte van een pingpongbal worden snachts op het strand gelegd. Normaal overleeft slechts 1 op de 150 pasgeboren schildpadjes, de tocht van het strand naar het water. Hier worden ze in de opvang geplaatst en na 48 dagen komen ze uit. Twee dagen verblijven ze in de opvang om daarna in de zee te worden losgelaten. We hebben ze gezien en mogen vasthouden die kleine schildpadjes van 1 en 2 dagen oud. Je hebt ze vast tussen twee vingers op de buik en op het schildje en sterk dat die kleine zwemvliezen al zijn. Je voelt de kracht.
In de opvang zitten naast de baby's een aantal schildpadden die in het wild niet meer kunnen overleven. Een albino, een schildpad met maar twee zwemvliezen aan 1 kant, een blinde schildpad. De oudste is 10 jaar. Ook worden er geregeld schildpadden opgevangen die even op adem moeten komen. Het is net als onze zeehondencreche. Het is leuk en grappig om ze van zo dichtbij te zien en te aaien. Wat degene die ik heb geaaid bijzonder prettig leek te vinden. Maar ik beken, als Seb en ik ze zien zwemmend over het rif tijdens een duik, dan is dat duizendmaal mooier.
De traditionele soep is verboden inmiddels in SriLanka net als gelukkig in veel andere landen.

Nexxt stop. Een enorme Boedha die uitkijkt over de stad. Ik schat zo'n 30 meter. Even googlen en ik kom erachter dat we de grootste zittende Boedha ter wereld hebben gezien. 48 meter hoog in Alutghama. Schoentjes uit, rokje aan en vestjes aan. Trap op en een rondje om de Boeddha gelopen.
We zijn inmiddels best warm en stoffig geworden. Fles water en wat banaantje scoren en weer hup in de tuktuk. Die ons nu door wat hoger gelegen land brengt. Groen, wat is het hier enorm mooi en groen. Ik snap best dat de engelse zich hier thuis voelde. Cricket in de zon op een groen grasveld omringt door het groene woud, waar je allerlei dieren geluiden hoort. Moet wel wat zijn geweest. Ze rijden hier nog steeds links, drinken Ceylon thee, de kinderen hebben witte schooluniformen aan en cricket is een belangrijke sport.
Een zijweggetje, hotsenenbotsen, nog een kleiner weggetje en een wandeling. Steeds lastiger over de rotsen. Met op de achtergrond het sterker wordende geluid van de waterval. En daar was hij. Mooi verscholen achter het groen. Kleren en glibberend te water. Mooi, lekker en proberen om jezelf in het midden van de stroon te krijgen. Dat valt niet mee. Water is sterker dan wij. Maar het geeft veel plezier en een aantal leuke plaatjes. Na een uurtje kleren aan en terug naar het hotel om nog net een late lunch het is inmiddels 14.30 uur te kunnen bemachtigen.

Mooiste moment van de dag voor mij! Maurice die met een giga glimlach de babykrokodil vast heeft en zegt Tiff vindt alles zo geweldig. Wat een mooi land, misschien wel mooier dan Mexico. En ik denk bij mezelf. Er zijn nog zoveel mooie landen en ik hoop dat jullie in de gelegenheid zullen zijn om nog veel landen te bezoeken. He mam, ik ben te vroeg niet meer met jullie mee gegaan. Ik: je wilde zelf niet meer mee. Maurice: ach dat heeft Tes ook over een paar jaar. Nu en dan neem ik haar plaats wel weer over. Ik: dat had je gedacht. Volgende keer over 10 jaar misschien als ik 60 word. En daar wil ik nu nog even niet aan denken. Haha.
Nu met een kop koffie aan het zwembad kijkend naar de zonsondergang. Die is vroeg hier. Het is bijna 7 uur. Nagenieten van de dag en wetend dat ik vanavond weer niet lekker mag lezen maar aan de cocktails moet. Ach is ook niet erg. Tot morgen xxx