Tsunami

Over Gisteren is niet heel veel te vertellen.
Maar ik heb een onderwerp nog niet genoemd in mijn eerdere verslagen, terwijl dit nog wel zichtbaar is. Langs de kuststrook, maar ook bij de inwoners van dit prachtige land.
De tsunami van 2004 heeft grote delen van het land onder water gezet, weggevaagd en heel veel levens gekost. Hier en daar zie je een eenzame muur, een haard, of grafstenen langs de weg. De japanners hebben een enorme Boedha als monument geplaatst.
Mooi. Maar zeer indrukwekkend vond ik het verhaal over de trein, waarvan de machinist die hoorde dat er een vloedgolf was geweest, niet meer verder wilde rijden. Nee zeiden ze in Colombo. Je kunt gaan het is veilig. De trein ging verder en werd door de tweede vloedgolf verzwolgen. De 1290 inzittenden konden geen kant op en zijn allen begraven achter een monument van een zijwand van de trein, die in metaal is gegoten.
Of de jongeman van de schildpaddenopvang die met tranen in zijn ogen stond te vertellen. Hoe snel het water er was en in 1 klap alles wegvaagde. Officieel dodenaantal in SrIlanka 38.000 en 516.000 waren hun huis kwijt.

Dan weer terug naar onze vakantieperikelen. Tiffany en Maurice zijn in alle vroegte gisteren vertrokken en dan ben je je toch de hele dag bewust dat zo'n reis best heel lang duurt. Wij stonden later op, lagen in de zon. Hebben het Richmond palace bezocht, een naar een indiaas maharadja paleis nagebouwd landhuis. Vervallen helaas, maar het wordt stukje bij beetje gerenoveerd van de bezoekersgelden. Wel krijg je dan een indruk van hoe de rijken begin 1900 leefden. Er hingen foto's van een bruiloft. De taart was 20 meter hoog. Mooie tuin, waar je vanaf het balkon de enorme koepel van de tempel van Kaluntara kan zien.
Weer met Manu onze tuktukdriver terug. Zonnetje in, eten, drankje, kaartspel. We moeten naar bed. Ik wacht nog even met in slaap vallen tot het berichtje van Tiffany komt. We zijn geland.